Wygnanie

reż. Visar Morina (2020)

Xhafer pochodzi z Kosowa, pracuje w firmie farmaceutycznej, jego żona, Nora jest Niemką i niedawno została po raz trzeci matką. Pomiędzy jednym a drugim karmieniem próbuje pisać pracę doktorską i wrócić do uniwersyteckiego życia. Nie może liczyć na pomoc rodziców, bo Ci nie akceptują jej męża, cudzoziemca z Europy Wschodniej. Xhafer doświadcza niechęci teściów przy każdym spotkaniu i odczucie to przekłada się na jego relacje z innymi, w szczególności z kolegami w pracy. Uważa, że przy nowym projekcie został celowo usunięty z listy mailingowej, innym razem ktoś wprowadził go w błąd, aby nie mógł wygłosić przygotowanego referatu, ktoś inny z kolei zablokował mu dostęp do danych badawczych. Wszystkie te przypadki są dowodem mobbingu, którego przyczyną, jak sądzi, jest jego pochodzenie. Kiedy pewnego dnia na bramie ogrodzenia swojego domu znajduje nieżywego szczura, postanawia działać.

Znakomity film Visara Moriny, który, podobnie jak jego bohater, pochodzi z Kosowa, to opowieść o doświadczeniu emigracji i uczuciach, jakie zwykle mu towarzyszą: stracie, odrzuceniu, braku bezpieczeństwa i społecznej akceptacji czy alienacji. Xhafer jest przeciwieństwem typowego emigranta: osiągnął sukces i stał się zasymilowanym członkiem nowego społeczeństwa. Jednak negatywne emocje ciągle towarzyszą mu w codziennym życiu. Twórcy filmu stawiają ważne pytanie o to, w jakim stopniu udana integracja zależy od warunków, jakie stwarza polityka społeczna danego państwa, a na ile od subiektywnych uczuć i wrażliwości imigranta.